Hij was een markant en alom gerespecteerd man in Borculo. Samen met zijn broer Jozef runde hij een exportslachterij. Louis (‘Pieman’) was getrouwd met Ida Neumann uit Neurenberg. Het echtpaar kreeg vijf kinderen. De jongste, Meijertje, overleed op 6-jarige leeftijd. In de oorlog werden de ouders van hun kinderen gescheiden. Louis dook onder in Hengevelde, Ida overleefde door als non verkleed te werken in de keuken van een katholiek ziekenhuis in Enschede. Hun vier kinderen werden slachtoffer van de Holocaust.

 

Met bewonderenswaardige moed vatten Louis en Ida hun leven weer op en stelden dat leven vooral in dienst van de Borculose samenleving. Louis bekwaamde zich in het ritueel slachten. Hij behoorde tot de orthodoxe richting binnen de joodse leer. Hij was o.m. 50 jaar voorganger (chazan) van de joodse gemeente en jaren bestuurslid van de Culturele Joodse Vereniging. Hij werd daarvoor geëerd met de hoge joodse onderscheiding, de chowertitel, de titel voor een geleerde. Hij verzorgde talloze lezingen over het joodse geloof en tradities, zoals het Loofhuttenfeest. Hij had in zijn tuin een eigen loofhut. In 1956 overleed Ida. Louis overleefde haar 20 jaar.